Joan Margarit, Premio Nacional de Poesia 2008, con su poema
"Casa de Misericordia"
Casa de Misericordia
Οίκος της Ευσπλαχνίας
Ο πατέρας τουφεκισμένος.
Ή, όπως είπε ο δικαστής, εκτελεσμένος.
Η μητέρα, τώρα η δυστυχία, η πείνα,
Η αίτηση που κάποιος της γράφει στη γραφομηχανή:
Χαιρετίζω τον Νικητή, του Δευτέρου Θριαμβικού Χρόνου,
Αιτούμαι στην Εξοχότητά σας να μπορέσω ν'αφήσω τους γιους μου
στον Οίκο της Ευσπλαχνίας.
Το κρύο του πρωινού βρίσκεται στην αίτηση.
Τα θεραπευτήρια και τα ορφανοτροφεία ήταν σκληρά,
αλλά πιο σκληρή ήταν η κακοκαιρία.
Η πραγματική ελεημοσύνη τρομάζει.
Όπως και η ποίηση: ένα καλό ποίημα,
για να είναι πιο όμορφο, θα είναι σκληρό.
Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο. Η Ποίηση είναι σήμερα
ο τελευταίος οίκος της ευσπλαχνίας.
Joan Margarit
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη
Φωτό: Xavier Miserachs, ο δημιουργός και της φωτό του εξωφύλλου "Casa de Misericordia"
Casa de Misericordia
El padre fusilado.
O, como dice el juez, ejecutado.
La madre, ahora, la miseria, el hambre,
la instancia que le escribe alguien a máquina:
Saludo al Vencedor, Segundo Año Triunfal,
Solicito a Vuecencia poder dejar mis hijos
en esta Casa de Misericordia.
El frío del mañana está en la instancia.
Hospicios y orfanatos fueron duros,
pero más dura era la intemperie.
La verdadera caridad da miedo.
Igual que la poesía: un buen poema,
por más bello que sea, será cruel.
No hay nada más. La poesía es hoy
la última casa de misericordia.
Capsula sobre el poeta y arquitecto Joan Margarit.
Mην πετάς τις ερωτικές επιστολές
Αυτές δεν θα σ' εγκαταλείψουν ποτέ.
Ο χρόνος θα περάσει, θα σβήσει η επιθυμία
- Αυτό το βέλος της σκιάς -
και τα αισθησιακά πρόσωπα, όμορφα και έξυπνα,
θα κρυφτούν μέσα σου, στο βάθος του καθρέφτη.
Θα πέφτουν τα χρόνια. Θα σε κουράσουν τα βιβλία.
Θα κατεβείς ακόμα περισσότερο
και ακόμα, θα χάσεις την ποίηση.
Ο θόρυβος της πόλης στα τζάμια,
θα καταλήξει να είναι η μοναδική σου μουσική,
και οι ερωτικές επιστολές που θα έχεις φυλάξει
θα είναι η τελευταία σου λογοτεχνία.
Joan Margarit
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη
NO LLENCIS LES CARTES D'AMOR
Passarà el temps, s'esborrarà el desig
-aquesta fletxa d'ombra-
i els rostres sensuals, intel•ligents, bellíssims,
s'ocultaran en un mirall dins teu.
Cauran els anys i avorriràs els llibres.
Davallaràs encara,
i perdràs, fins i tot, la poesia.
El soroll fred de la ciutat als vidres
anirà esdevenint l'única música,
i les cartes d'amor que hauràs guardat
la teva última literatura.
Xavier Ribalta canta Joan Margarit
Ο Καταλανός ποιητής Joan Margarit (Sanauja, Lleida, 1938), ο οποίος φέτος τον Οκτώβριο 2008, κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του Casa de Misericordia, επεσήμανε ότι η ποίηση είναι "το καταφύγιο όπου καταφεύγουμε, αργά ή γρήγορα. Έξω από την ποίηση, τη μουσική ή τη φιλοσοφία, δεν υπάρχει τίποτα", υποστηρίζει.
"Αυτή η ποιητική συλλογή, «Casa de Misericordia», μου έφερε πολλά καλά πράγματα, και έχει λάβει πολλά βραβεία, το Εθνικό Βραβείο Κριτικών, το Βραβείο Rosalia de Castro και αυτό της Ποίησης της Καταλονίας, αλλά για μένα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα άλλα μου βιβλία, μόνο που έχει επηρεαστεί από την τύχη, από σύμπτωση δηλαδή, είτε επειδή κουβαλάω πολλά χρόνια σε αυτή τη ζωή, και αυτό είναι εκρηκτικό", δήλωσε ο πρόσφατα βραβευμένος ποιητής. Ο Margarit, του οποίου η εκπαίδευση και το έργο του αρχιτέκτονα, έχει αφήσει ένα αποτύπωμα στην ένταση της ποίησης, υφασμένο με βάση τη λακωνικότητα και τη σοβαρότητα, με τη χρήση των σωστών λέξεων να εκφράσει το καλύτερο, είπε ότι "Casa de Misericordia" γεννήθηκε μετά από μια επίσκεψη σε μια έκθεση για τα σπίτια του ελέους ή της υποδοχής.
"Εκείνη τη στιγμή με κυνήγησε μια εικόνα και ένα ερώτημα: πώς αυτές οι χήρες των οποίων οι σύζυγοι είχαν πυροβοληθεί στον φρανκισμό, έπρεπε να επαιτούν από τους ίδιους τους εκτελεστές τους, μια θέση για τα παιδιά τους στα σπίτια του Ελέους κι αυτό γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, διότι έξω δεν υπήρχε τίποτα", υποστηρίζει ο δημιουργός της Joana.
Για τον Margarit, σήμερα εκτός από την ποίηση, ο άνθρωπος βρίσκεται σε δυστυχία, και αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι γνωρίζουν. Δεν διαβάζουν μάταια ποίηση, αγοράζουν βιβλία και αυτό είναι μια τόνωση για μια καλή υγεία. Η ποίηση που γίνεται στα καστιλιάνικα, στα καταλανικά, στα γαλικιανά και στη βασκική γλώσσα είναι πολύ καλή, πάνω από την ποίηση που γράφεται στα γαλλικά ή τα ιταλικά, "λέει ο ποιητής, προσθέτοντας ότι και η ποίηση της Λατινικής Αμερικής "είναι χαμηλότερη από ό,τι είναι γραμμένο σε καστιλιάνικα." Απομυθοποιητής όλων των ποιητικών ρευμάτων - "υπάρχει μόνο καλή ή κακή ποίηση, γιατί η ποίηση δεν μπορεί να είναι μέτρια", προσθέτει. Ο Margarit λέει επίσης ότι "ο ποιητής είναι το ον το πιο ρεαλιστικό, το πιο πραγματικό, γιατί πίνει από την πραγματικότητα. Αυτή που δεν είναι ρεαλιστική είναι η οικονομία", λέει.
20.000 ευρώ το βραβείο
Το βραβείο που απονεμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, φέτος είναι προικισμένο με 20.000 ευρώ, απονέμεται δε στην καλύτερη εργασία ποίησης που έχει δημοσιευθεί το 2007 στην ισπανική ή ορισμένες από τις άλλες συν-επίσημες γλώσσες που ομιλούνται στην Ισπανία. Η κριτική επιτροπή, στην οποία προήδρευσε ο Γενικός Διευθυντής του βιβλίου, Rogelio Blanco, και ήταν μέλη οι Luis Garcia Montero, Clara Janés, Pere Gimferrer, Olvido Garcia Valdes, νικητής της περασμένης έκδοσης, και ο Jose Manuel Caballero Bonald.
Ο Margarit, ο οποίος ορίζεται ως ένας δίγλωσσος ποιητής στα καστιλιάνικα και τα καταλανικά, είναι αρχιτέκτονας και καθηγητής στο τμήμα Υπολογισμού των Κατασκευών της Ανωτάτης Τεχνικής Σχολής Αρχιτεκτόνων της Βαρκελώνης και έχει ήδη συνταξιοδοτηθεί. Το πρώτο του βιβλίο ποίησης στα καστιλιάνικα, που δημοσιεύθηκε το 1963, επανεκδίδεται το 1965 και μετά από μια μακρά διακοπή δέκα ετών έγραψε το «Crónica». Από το 1980, αρχίζει με το «L'ombra de l'altre mar», το ποιητικό του έργο στα καταλανικά, στο ποίο εμφανίζονται τίτλοι όπως: «Vell malentés», «El passat i la joia» ή, το πιο πρόσφατο, «Calcul d'estructures», που είναι συγκέντρωση της ανθολογίας «Trist el qui mai no ha perdut per amor una casa».
Έχουν δημοσιευθεί στα καταλανικά και στα καστιλιάνικα, εκτός από το Crónica, Luz de lluvia, Edad roja, Aguafuertes, Estaciò de França, Los motivos del lobo, Joana -αφιερωμένο στην κόρη του που την έχασε στα τριάντα της χρόνια, και το El primer frío.
