Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

...θα φύγετε όμως με τη συνοδεία της τυμπανοκρουσίας των θαυμαστών Ελλήνων κριτικών και ποιητών.



ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

Πολύ ακριβά πληρώσατε, Μαρία
τη φήμη –πολυτέλεια περιττή–
που σ’ ανθοδέσμες ήρθε προσφερτή
στην πιο βαριά γυναίκεια καρτερία.

Η αριστοκρατική παρηγορία,
που στάθηκε στην κλίνη σας κλαφτή,
δεν ήταν συγκατάβαση αρκετή
για τρίτη θέση μες τη «Σωτηρία»;

Ω, αν πέρασε η ζωή σας τραγωδία
κι έπρεπε να φανεί η μοιραία στιγμή
για να προφτάσει η επίσημη τιμή,

θα φύγετε όμως με τη συνοδεία
της τυμπανοκρουσίας των θαυμαστών
Ελλήνων κριτικών και ποιητών.




Γιώργος Κοτζιούλας



Από την πρώτη του συλλογή (Εφήμερα, 1932) και στη συνέχεια στον πρώτο τόμο των Απάντων του.

ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ


Γεννήθηκε στα 1909 στην Πλατανούσα (Ραψίστα) των Τζουμέρκων της Ηπείρου. Φοίτησε στο Σχολαρχείο των Ιωαννίνων και στο Γυμνάσιο της Άρτας, ενώ αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προσβλήθηκε σε νεαρή ηλικία από φυματίωση και νοσηλεύτηκε όντας άστεγος στο σανατόριο της Πάρνηθας και στο «Σωτηρία». Έλαβε μέρος στην αντίσταση με τον ΕΛΑΣ, ακολουθώντας τον Άρη Βελουχιώτη. Πέθανε τον Αύγουστο του 1956. Εν ζωή, εξέδωσε 9 ποιητικές συλλογές: Εφήμερα (1932), Σιγανή φωτιά (1938), Η Δεύτερη ζωή (1938), Ο γρίφος (1938), Τρία ποιήματα προπολεμικά (1946), Ο Άρης (1946), Οι πρώτοι του Αγώνα (1946), Φυγή στη φύση (1952), Ηπειρώτικα (1954). Επίσης τα πεζά Θεσσαλικό παζάρι (1945), Ο Στρατής Μυριβήλης κι η πολεμική λογοτεχνία (1950) κ.ά. Τα Άπαντά του κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Δίφρος (1956-1957).

«Ο Κοτζιούλας είναι ένας νέος ποιητής, μα η ποίησή του συνεχίζει την παλιά παράδοση. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ο τελευταίος αντιπρόσωπος της περασμένης γενιάς. Δημοτική γλώσσα αψεγάδιαστη, αυστηρή μορφή, στίχος σφιχτοδεμένος, είναι τα σημάδια της ποίησής του, που τον τοποθετούν έξω από το σημερινό χάος της ποίησης. Το σημερινό ποιητικό λόγο των νέων τον πλημμυρίζουν οι λέξεις της καθαρεύουσας, που δημιουργούν γλωσσικά μίγματα τραγελαφικά. Αντίθετα, η δουλεμένη γλώσσα του Κοτζιούλα, σύμφωνη με το πνεύμα των παλιότερων μαστόρων, πλουτίζει με νέα εκφραστική δύναμη την παραδομένη ποιητική γλώσσα, όπως πλουτίζει και την ποίηση συνεχίζοντας το ξετύλιγμά της και φέρνοντας πιο πέρα τα παραδομένα».

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ, εφημερίδα «Αυγή», 16 Νοεμβρίου 1954



«[…] Ο Κοτζιούλας είναι από τους ποιητές μας που δοκιμάστηκαν στον αγώνα της αυτοανάδειξης. Έζησε ταλαίπωρος τη βιογραφία των καταφρονεμένων, επέρασε από την οδό της συμφοράς και πάτησε τα νωπά ακόμη ίχνη που άφηκαν τα βήματα του Καρυωτάκη. Ήρθε από το χωριό του με τ’ όραμα του ανοιχτού τοπίου και της ελεύθερης φαντασίας, για να τα μαράνει στη φθορά των προσφυγικών συνοικισμών, της ανέχειας, του επικίνδυνου μποεμισμού, της οδυνηρής εφηβείας. Η κοινωνική αντίθεση σημαδεύει όλους σχεδόν τους στίχους του. Τοποθετεί τον εαυτό του σε μια κατώτερη, περιθωριακή στάθμη, σαρκάζει τους «μεγαλουσιάνους» με την ειλικρίνεια του καταδικασμένου χωριατόπαιδου, συμπαραστέκεται στους ταπεινούς, όχι απλά σα θεατής, αλλά συχνότερα, σαν ένας που βγήκεν από τον καημό και την ίδια ατμόσφαιρα της αδιέξοδης μοίρας. Η ευαισθησία του προετοιμάστηκε να συμπάσχει τις έγνιες της φτωχολογιάς […]»

ΜΙΧ. ΠΕΡΑΝΘΗΣ, Μεγάλη Ελληνική Ποιητική Ανθολογία,
τόμ. Β΄, Αθήναι 1954



«[…] Ο Κοτζιούλας είναι αυτό που λέμε παραδοσιακός ποιητής. Όμως η ποίησή του, για όσους έχουν την διάθεση να βλέπουν και πίσω από την επιφάνεια των καιρών, είναι σήμερα ζωντανότερη από την ποίηση πολλών μοντερνιστών της γενιάς του (από του Κάλα, λ.χ., ή του Σαραντάρη)· αλλά και ευρωστότερη από την ποίηση περισσότερο εκτιμώμενων σήμερα σύγχρονών του ποιητών του έμμετρου στίχου (λ.χ. του Λαπαθιώτη ή του Άγρα). Αν είναι λιγότερο γνωστή, αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους και στο ότι τα ποιήματά του δεν είναι προσιτά στο αναγνωστικό κοινό. Οι τρεις τόμοι των Απάντων του τυπώθηκαν πριν από μισόν αιώνα (1956-1960), και εδώ και δεκαετίες δεν βρίσκονται πια. […]»

ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ, «Μια αφανής επέτειος», εφημ. Το Βήμα, 2006


Πηγή Βιογραφίας : Ε.ΚΕ.ΒΙ

Φωτό: www.perizitito.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: